ای نو بهار خنـــدان از لامکان رسیـدی      چیزی به یار مانی از یـــار ما چه دیـدی
خندان و تازه رویی سر سبز و مکشبویی    همرنگ یار مایی یا رنگ از او خریـدی

سال نومی شود. زمین نفسی دوباره می کشد.

برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زند

و پرنده های خسته بر می گردند و در این رویش سبز دوباره…من…تو…ما…

کجا ایستاده اییم؟ سهم ما چیست؟ نقش ما چیست؟

پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟

زمین، سلامت می کنیم و ابرها درودتان باد!

و چون همیشه امیدوار و سال نومبارک…!