امروز می خوام یکی از مفاخر علمی استان بوشهر، که نه! کل کشور اسلامی مون، برای شما دوستان و بزرگواران معرفی کنم.. گرچه نیاز چندانی به معرفی ندارند! و خودشون شهره دهرند. مرحوم آیت الله حاج میرزا احمد دشتی نجفی، که اول از همه مدال افتخار شهرستان دشتی هستند.

زندگینامه حضرت آیت الله حاج میرزا احمد دشتی نجفی

تولد میرزا احمد،پس از میرزا محمد (ره) و میرزا جواد (ره) سومین فرزند پسری بود که خداوند به خانواده روحانی ملاحسن گنخکی هدیه نمود؛پدرش ملاحسن گنخکی آن روحانیون برجسته و مطرح آن دوره در منطقه بود و مادرش نیز بی بی نسا مجاهد،همشیره سید عباس مجاهد شادگانی است.

حدود سال 1287 هجری شمسی (مطابق با 1327 قمری و 1908 میلادی) است و روستای کاکی از توابع شهرستان عالم پور دشتی منتظر تولد نوزادی است که قرار است بعد ها نام و آوازه اش فراتر از سطح روستا و شهرستان و حتی ایران ،به حوزه های علمیه خارج از کشور هم برود. میرزا احمد،در خانواده ای که به علم و معرفت و تقوا شهره بود .دیده به جهان گشود و حالا در جنوبی ترین نقطه روستا ،قلب کودکی می تپد که مانند هدیه ای بهشتی چشمان پر مهر خود را به روی هستی گشود و سیر رشد و تربیت خود را در دامان پر عطوفت مادر فاضله و شایسته و پدر روحانی و بزرگوارش پشت سر می گذارد.و این گونه بود که روزهای کودکی در خانه ای سراسر طهارت،راستی ،علم و تقوا و مملو از فیوضات قدسی و معنوی سپری شد.

والدین

بنا به گفته مورخ و دانشمند گرامی،آقای حاج شیخ محمد شریف رازی در کتاب «گنجینه دانشمندان» ملا حسن گنخکی، پدر میرزا احمد دشتی نجفی نه تنها یکی از علمای مجاهد جنوب و «یکی از علمای عالی مقام فارس و از مجاهدین تاریخ قمری بوده که با مساعدت و همکاری جمعی از آقایان آیات، مخصوصا آیت الله حاج شیخ جعفر محلاتی قیام نموده و در مقام دفاع با اردوی انگلیس که در بندر بوشهر پیاده شده بودند جنگیده است بلکه تحصیلات خود را در نجف اشرف گذرانده و در زمان جنگ جهانی اول انگلیسی ها به بوشهر و دلوار حمله کردند، وی بهمراه بزرگانی مانند سید مصطفی بهزادی (حسینی) و … نقش مهمی در بسیج نیرو های دشتی »برای اعزام به دلوار داشتند . آخوند ملا حسن در سالهای جنگ جهانی اول به اتفاق میرزا باقر گزدرازی (پدر آیت الله میرزا جواد نمازی (ره) و سایر سرداران به همراه نیرو های رزمنده دشتی برای اعزام به دلوار در خورموج اردو زده بودند که زنان و بچه های خورموج با اشعار محلی این اردو را برای شرکت در جنگ تشویق می کردند . بنا به گفته معمرین ،مردم دشتی آخوند ملا حسن که روحانی شجاع و دلیر و نترسی بود را به عنوان رهبری مذهبی خود در جنگ با انگلیس ها انتخاب کرد.

مکتبخانه

آیت الله دشتی نجفی در سنین کودکی و نوجوانی قران و مقدمات را در نزد پدرش فرا گرفت و همچنین در مکتب خانه روستای گنخگ، نزد مرحوم «آخوند حاج ملا قاسم » (والد شیخ عباس جلالی) با شوق و ذوق وصف ناشدنی و در کنار دیگر هم سن و سالان به فراگیری و رو خوانی این کتاب مقدس آسمانی همت گماشت.و جالب اینکه در همان مکتبخانه کوچک روستا ،آثار فراست و کیاست تیز هوشی در چهره مبارک« میرزا احمد »کاملا هویدا بود و بسیاری از مردم به عینه آینده درخشانی را از همان سنین برایش پیش بینی می کردند.

اولین دروس حوزوی

آیت الله میرزا احمد دشتی نجفی بعد از فراگیری قرآن و مقدمات نزد پدرش ،که مجتهدی مسلم بود و اجازه اجتهاد نیز داشت و همچنین با تشویق و راهنمایی اولین معلم خود ،آخوند حاج ملا قاسم و به خاطره اینکه خود نیز سخت شیفته آموختن دروس حوزوی بود و استعداد شگفت انگیزی در این زمینه داشت ،راهی حوزه علمیه روستای «میانخره» دشتی شد و در محضر و درس مرحوم آقا سید علی نقی حاضر شد و نخستین گامهای جدی و بلند را در زمینه تحصیل و فراگیری دروس حوزوی با موفقیت برداشت . درباره مقام و منزلت دینی و حوزوی اولین استاد وی یعنی آقا سید علی نقی میانخره ای این نکته قابل ذکر است که وی از یک سو شاگرد آقا میرزا علی شیرازی بود و از ایشان اجازه دخل تصرف در امور شرعیه را نیز داشت و از دیگر سو با بهرگیری از همت مضاعف و استعداد ادبی خود، الفیه ای منظوم در علم نحو تالیف کرد که از حیث (به زعم بسیاری از صاحب نظران ) به مراتب از الفیه «ابن مالکــ» برتر میباشد.

سفر به نجف

آیت الله دشتی نجفی یک سال از محضر عالم ربانی ،آقا سید علی نقی (ره) کسب فیض کرد و پس از آن که سیوطی را گذراند، با تشویق مکرر وی هر چند طلبه ای نوجوان و فقیر بود، به لطف خدا توانست با مساعدت مالی تنی چند از خیرین منطقه، در سن حدود 13 سالگی عازم حوزه علمیه نجف اشرف شود و برای نخستین بار به حریم ملکوتی دروازه دانش پیامبر (ص) پای گذارد.

او با ورود به حوزه کهن نجف بود که از نزدیک با برکات و حسنات بیپایان بزگترین حوزه علمیه جهان تشیع آشنا شد و توانست فرصتی برای بروز استعداد خویش در زمینه تحصیل علوم دینی و حوزوی فراهم کند.

اساتید

آیت الله دشتی نجفی که یکی از مفاخر دنیای اسلام و عالم تشیع و به خصوص حوزه علمیه نجف اشرف هستند ،از خرمن علم و معرفت و فقاهت علمای مبارز و عالی قدر همچون :آقا سید ابوالحسن اصفهانی ،میرزا آقای اصطهباناتی ،شیخ ابوالحسن مشکینی ،شیخ موسی نجفی خوانساری ،شیخ کاظم شیرازی،حاج آقا ضیاء الدین اراکی ،و بالاخص اقا سید عبدالهادی شیرازی خوشه چینی کرد و با موفقیت قابل تحسینی ،دروس اصلی حوزه را فرا گرفت.

اجتهاد

پس از سال ها تلاش ،سخت کوشی و علم اموزی و بعد از گذراندن دروس خارج فقه و اصول توسط آیات عظام :سید ابولحسن اصفهانی و سید عبدالهادی شیرازی و … در سن 30 سالگی ،اجتهاد مسلم آیت الله دشتی نجفی مورد تایید قرار گرفت ،همچنانکه اقای حاج محمد شریف رازی در کتاب گنجینه ی دانشمندان ،به وضوح این نکته مهم را نیز روشن ساخته و خاطر نشان می کند که :حاج میرزا احمد بن العلامه آیه الله آخوند ملا حسن الدشتی نجفی بعد از فراغت از سطوح و در محضر ایات عظام :میرزا ابولحسن مشکینی و آیت الله اصفهانی و آیت الله ضیاء الدین اراکی و آیت الله حاج شیخ کاظم شیرازی و آیت الله حاج کاظم شیرازی و آیت الله میرزا عبدالهادی شیرازی استفاده کرده تا به مدارج عالیه اجتهاد و فقاهت نائل و آیات عظام نامبرده مقام علم و کمال و اجتهاد ایشان را تائید کرده و اجازاتی مرقوم نمودند که نگارنده آنها را دیده ام.

تدریس

آیت الله دشتی نجفی «مد ظله العالی » بعد از سالها تحصیل در حوزه شریف نجف اشرف ،به عنوان یکی از مدرسین مطرح حوزه علمیه امر تدریس را با جدیت و نظم خاصی شروع کرد و از همین طریق نیز به تربیت شاگردان بی شماری پرداخت که اکنون هر کدام در جای جای عالم اسلام مشغول خدمت بوده و بعضا از مدرسان بزگ حوزه علمیه نجف اشرف و قم هستند.

بازگشت به ایران

آیت الله دشتی نجفی پس از حدود نیم قرن اقامت در عراق و تحصیل و تدریس دروس حوزوی ،در سال 1350 ه ش .به دلیل فشار و اذیت دولت عراق بر شیعیان و ایرانیان مقیم عتبات عالیات به ایران مراجعه فرمودند . معظم له ،این بار راهی حوزه علمیه قم شدند تا به تربیت طلاب مکتب جعفری (ع) همت گمارند .این فقید عالیقدر ،در قم نیز به تدریس دروسی چون :کفایتین،خارج فقه و اصول پرداختند و موفق شدند شاگردان زیادی را تربیت نمایند.

تالیفات

وی پس از سفر به ایران و اقامت در شهر مقدش قم،چندین سال از عمر گرانبهای خویش را صرف نگارش کتابی در شرح روضه البهیه اثر شهید ثانی نمود که شرحی بر لمعه میباشد .اثر گران سنگ آیت الله میرزا احمد دشتی نجفی با عنوان «شرح الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه» کتابی است که اکنون در پنج جلد چاپ و منتشر شده است و با نهایت دقت و تامل ،غوامض و ابهامات کتاب شهید ثانی را با قلمی عمیق و علمی مکشوف نموده است.

ویژگی های فردی

معظم له در زهد و ورع و پارسایی و صبر کم نظیر است. علاقه ای فراوان به پیابر و ائمه معصومین (ع) و سادات دارد و همواره مشغول خواندن اذکار و اوراد است. بسیار ساده زیست میباشد و از زخارف دنیا پرهیز میکند. همین صفات و فضایل و نیز مرتبه بسیار بالایی که در فقه دارند باعث شده که ایشان بسیار مورد ارادت و توجه مومنین قرار گیرد تا جایی که خانه و مجلس اش همواره مملو از جمعیت مشتاق و مومنین بزگوار باشد.

خدمات و آثار :

1- تالیف کتاب ارزشمند شرح روضه اللبهیه در پنج جلد

2- تدریس در حوزه های علمیه ی نجف اشرف و قم مقدس

3- تاسیس مدرسه علمیه امام عصر با حدود هشتاد حجره در قم

4- احداث مسجد و حسینیه در روستای گنخک شیخ ها

5- تاسیس مدرسه علمیه کنگان

6- تاسیس مدرسه علمیه خورموج

7- تاسیس و راه اندازی خانه های قران در منطقه دشتی.

منبع :     www.abraham90.persianblog.ir